خدا بعضی موقعها یه اتفاقایی رو میذاره جلوی پات تا به وسیله ی اون آدمای دور و برت رو بشناسی و بدونی باطنشون چه جوریه....

تو زندگیم همیشه به یه خصوصیت خودم افتخار می کنم و اون اینه که هیچ وقت دو تا چهره نداشتم و همیشه با همه یه جور رفتار میکردم....

بعضی ها هستن که مطلقا نباید به ظاهرشون اعتماد کنی ،درست تر اینه که به ظاهر فریبندشون،شاید باهات بگن و بخندن و از این صحبتا ولی هیچ وقت اون روی دیگشون رو تو نمیفهمی ک چه قدر با این روشون فرق داره ....

خوب دیگه باید بعضی جاها واقعا خدارو شکر کنی به خاطر این که واقعا با یه سری کاراش باعث میشه که تو آدمای دور و برتو خیلی بهتر بشناسی و بفهمی این اونی که تو فکر میکنی نیستش ....

یه سری چیزا رو که آدما از یه سری کسا میبینه ،میگه نه ایشالا همین یه دفعه بوده و من اشتباه کردم ولی تکرارش باعث میشه که بفهمی نه خیر تو درست فکر میکردی و به خودت نهیب بزنی که هنوز خیلی خامی آقا مهدی....

خوبی این جوری پراکنده نوشتن اینه که تمرکز زیادی نمیخواد و انرژی کمتری میگیره از آدم مخصوصا برای جمله بندی ،به خصوص اگه تو مدت زیادی باشه که نخوابیده باشی......

خوبیه این جا نوشتن اینه که تقریبا هیچ کسی اینجا منو نمی شناسه و این خیلی پوئن مثبتیه برای من .....

_______________________________

همیشه به خودم میگم که اگه حسین نباشه من حاضرم اصلا یه بارم که شده برم سمت بچه های جلسمون،فکر میکنم که جوابش نه باشه ،هر چی فکر میکنم میبینم این جمع اینقدر از هم دور و چند دسته ان که اصلا برام لذت بخش نیست توی همچین جمعی باشم،واقعا حسین تبدیل بعد از پدرم تبدیل شده به دومین مرد مهم زندگیم،خیلی دوست دارم خیلی....

__________________

خندم میگیره از این همه نامرتبیه ذهنم :))